Het Diner - Herman Koch
Waarom heb ik dit boek gekozen?
Ik ben dit boek begonnen met lezen omdat de moeder van mijn vriendje, die overigens ook Nederlands docente is, mij dit boek aanraadde samen met een paar andere boeken. Dit boek viel mij als eerst op omdat het boek een opvallende voorkant heeft. Uiteindelijk heb ik voor dit boek gekozen omdat ik er veel positieve recensies over had kunnen vinden, waardoor nieuwsgierig was wat mijn mening over het boek zou zijn.
Mijn samenvatting over het boek.
Het boek gaat over twee broers, Serge en Paul Lohman, die met hun echtgenoten gaan dineren omdat ze een gezamenlijk probleem hebben waar een oplossing voor moet komen. Hun zoons (Michel en Rik) hebben samen een zwerver vermoord toen ze wat geld wilde gaan pinnen na hun schoolfeest. Beau, de geadopteerde zoon van Serge heeft hier bewijs van en chanteert Michel en Rik hier mee.
De twee echtparen hebben het erg moeilijk met het bespreken van het probleem, waardoor ze het bespreken zo lang mogelijk uitgesteld hebben, maar aan het eind van de avond moeten ze zich er toch aan toegeven: Hun zonen hebben een moord gepleegd.
Het thema.
Het thema van het boek zal naar mijn mening de loyaliteit van ouders naar hun kinderen zijn. Als je er achter komt dat je zoon een moord heeft gepleegd, zal jij je zoon dan aangeven bij de politie of zal jij je zoon in bescherming nemen door het voor hem op te nemen? Een erg goed fragment uit het boek waar loyaliteit van ouders naar kinderen goed aan de orde komt vind ik een deel van het gesprek tussen Paul Lohman en de rector van school op bladzijde 262/263 omdat Paul Lohman inziet dat als hij kiest voor de kant waar hij er het gemakkelijkste mee weg komt, zijn zoon er de dupe van wordt.
- Ik stond voor het dilemma waarvoor iedere ouder zich vroeg of laat geplaatst ziet: je wilt uiteraard je kind verdedigen, je komt voor je kind op, maar je moet dat niet al te krachtig doen, en al helemaal niet te welbespraakt - je moet je niet klemzetten. De onderwijzers en docenten zullen je laten uitspreken, maar daarna wraak nemen op je kind. Misschien kom je met veel betere argumenten - het is niet zo moeilijk om met betere argumenten dan onderwijzers en docenten te komen - maar uiteindelijk zal je kind ervoor boeten, ze zullen hun frustratie over de discussie waarin ze het onderstip hebben gedolven, op de leerling afreageren.
Paul Lohman.
Paul Lohman is de man van Marie Claire, en de vader van Michel. Hij was ooit geschiedenis docent op het voortgezet onderwijs, maar daar is hij mee moeten stoppen omdat hij last heeft van agressie problemen. Paul Lohman is ook de broer van Serge Lohman maar hij ergert zich altijd heel erg aan het gedrag van zijn broer. Hij wilde expres later bij het diner komen zodat hij niet hoefde te zien hoe iedereen zijn broer aan en na keek, maar het was zijn broer gelukt om nog later dan Paul te komen.
Zelf lijk ik niet op het personage van Paul, ik heb zelf geen last van agressie problemen of erge jaloersie, want in mijn ogen ergert Paul zich aan het gedrag van zijn broer omdat hij overal herkent wordt, en Paul zelf niet, en anders als broer van...
Ik vind Paul zelfs een beetje een nare man, hij gunt naar mijn mening niemand iets, hij is voor de doodstraf en denkt alleen maar aan zichzelf en zijn zoon.
Taalgebruik.
Het boek is met erg duidelijk taalgebruik en goed lopende zinnen geschreven, zelf vind ik het makkelijk en prettig door te lezen. Het boek is geschreven uit het perspectief van Paul Lohman, die overal wel een tikje negatief over kan zijn.
Wij gingen eten in het restaurant. Ik ga niet zeggen welk restaurant, want dan zit het er de volgende keer waarschijnlijk vol met mensen die komen kijken of wij er ook weer zitten. Serge had gereserveerd. Dat doet hij altijd, reserveren. Het restaurant is er zo een van de soort waar je drie maanden van te voren moet bellen - of zes, of acht, ik ben inmiddels de tel kwijt. Zelf wil ik nooit drie maanden van tevoren weten waar ik op een bepaalde avond ga eten, maar kennelijk zijn er mensen die daar totaal geen moeite mee hebben. Als de historici over een paar eeuwen willen weten hoe achterlijk de mensheid was aan het begin van de eenentwintigste eeuw hoeven ze alleen maar een kijkje in de computers van de zogenoemde toprestaurants te nemen, want al die gegevens worden bewaard, weet ik toevallig.
De sfeer waar in het boek mij bracht.
Het boek bracht mij in een vraagachtige stemming, het boek was niet spannend, maar toch wilde ik het telkens verder lezen omdat ik veel vragen had, ik vroeg me af wat er verder zou gebeuren, en waarom iedereen reageerde op dingen. Ik had telkens nog het idee dat ik iets miste in het verhaal, en hoopte door door te lezen daar antwoord op te krijgen.
Het moraal van het verhaal.
Van dit boek heb ik geleerd dat als iemand je bedreigt en erg veel geld aan je vraagt dat jij je er niks van aan hoeft te trekken en degene gewoon kan vermoorden. Dit is uit eigen best wil. Zo kan je ook uit best wil voor iemand anders iemand verwonden waardoor degene in een ambulance beland. Hier mee kan je iemand zijn carrière redden. Het maakt verder ook echt niet uit als je iemand in de brand steekt door een jerrycan naar iemand zijn hoofd te gooien en er vervolgens een vuurtje bij te leggen.
Vergelijking vorig weblog Blauw Water - Simone van Vugt
Dit boek is compleet anders dan het boek dat ik hier voor gelezen heb. Blauw water was een spannend boek waar veel actie en avontuur in kwam en dat is dit boek totaal niet. De grote overeenkomst van deze boeken zijn dat in alle twee de boeken meerdere moorden zijn gepleegd, dat is ook wat mij het meest aan spreekt.
De vragen om over na te denken.
Stel je voor, je zoon heeft een moord gepleegd. Wat zou jij doen? Zou jij jouw zoon aangeven of zou je het voor altijd voor jezelf kunnen houden?
Als je vrouw aan je vraagt je broer te verwonden met als gedachten dat het beter voor hemzelf is, hoe zou jij daar dan op reageren?
"Het geluk heeft aan zichzelf genoeg, het heeft geen getuigen nodig" - Het diner, Herman Koch
