Ik haal je op, ik neem je mee - Niccolo Ammaniti

Ik haal je op, ik neem je mee - Niccolo Ammaniti

Informatie over het boek en meneer Ammaniti

Internetsites die ik gevonden heb met informatie over het door mij gekozen boek, waarbij ik gedacht heb aan recensies, boekverslagen, weblogs en interviews zijn op de internetsites van: hotel boekenlust, boekreviews en trendstyle.

Ik heb er bewust voor gekozen geen boekverslagen en weblogs te gebruiken voor mijn eigen weblog omdat deze vaak door onprofessionele gebruikers gemaakt worden en hier vaker valse informatie tussen staat.

Op de boekenlijst stond dat je een vertaalde roman moest lezen. Dit mocht echter geen taal zijn die ik in mijn vakkenpakket heb zitten, wat in mijn geval alleen Engels is. In de eerst instantie ben ik dus gaan kijken naar talen die mij aanspraken. Ik ben opzoek gegaan naar Spaanse schrijvers maar ook naar Italiaanse. Mijn zoektocht ging door bol.com want ik vind het fijn als ik het boek kan kopen om te lezen. Ik zat in de les toen ik het boek Ik haal je op, ik neem je mee tegen kwam van Niccolo Ammaniti. Ik las de korte samenvatting, bekeek de voorkant en bestelde gelijk het boek. De titel sprak mij gelijk aan en het leek mij erg interessant om een uit Italië vertaald boek te lezen.

Op de achterkant van het boek staat:

Een klein fictief dorp, Ischiano Scalo, aan de Italiaanse Rivièra, is het toneel voor twee adembenemende liefdesverhalen. Graziano Biglia is een veertigjarige playboy - met geblondeerd haar, zonnebankteint en strakke leren broek – die het buitengewoon met zichzelf heeft getroffen. Hij speelt gitaar en is een groot fan van de Gipsy Kings. Na veel gereis en talloze affaires is hij naar Ischiano teruggekeerd om zich te settelen met zijn ‘geliefde’ Erica, die alleen maar op zijn geld uit is.

Gloria en Pietro zitten in dezelfde klas: zij is van goede komaf, woont in een villa in de heuvels, is mooi en zelfbewust. Hij is een schuchtere, onzekere en dromerige jongen, die lijdt onder het explosieve karakter van zijn vader - een verknipte herder - en is het mikpunt van de treiterijen van andere jongens uit zijn klas. Wanneer Pietro door drie van zijn kwelgeesten gedwongen wordt in te breken in de school, en later, onder andere omstandigheden, ook thuis bij zijn lerares Flora - die een geheime verhouding heeft met Graziano - raken alle hoofdpersonen op dramatische wijze met elkaar verbonden.

Dit maakte mij al gelijk nieuwschierig. De vraag een echte Playboy nou verbonden kon worden met een jongetje uit een klein dorp speelde meteen bij mij op.

Op de voorkant zie je een jongetje wat een watermeloen aan het eten is. Hij zit op het stand en ziet er gelukkig uit. Onderaan mijn weblog heb ik een foto van de voorkant van het boek geplaatst.

Er staan boven aan het boek een korte meningen van twee hele bekende schrijvers:

“Simpelweg de beste roman die ik ooit heb gelezen. Ammaniti is mijn idool, zijn karakters mijn helden. Al zijn ze soms zo slecht, ik ben van ze gaan houden.” -Saskia Noort

“Er is geen boek waar ik de laatste vijf jaar zo van heb genoten als van deze roman” -Kluun 

Toen ik dit las was ik al verkocht aan het boek voor ik het gelezen had. Zulke geweldige schrijvers die dan zo spreken over een boek. Dan moet het wel goed zijn dacht ik. Zo kreeg ik ook hele hoge verwachtingen van het boek.

---------------------------------------------------------------------------------

Niccolò Ammaniti (1966) is een van de grote sterren van de hedendaagse Italiaanse literatuur. Zijn werk is vertaald in zevenendertig landen.

Niccolò’s eerste boek Branchie(Kieuwen, verschijnt voorjaar 2010 bij Lebowski) verscheen in 1994 in Italië. In 1996 verscheen Fango, een verhalenbundel die in Nederland verscheen onder de titel Het laatste oudejaar van de mensheid. Deze bundel is momenteel alleen antiquarisch verkrijgbaar, maar zal in 2010 opnieuw worden uitgebracht, aangevuld met nieuwe verhalen. Wel leverbaar momenteel is het titelverhaal uit de bundel, dat als loststaand verhaal (128 blz) bij Lebowski is verschenen. Een verhaal uit Fango werd verfilmd met Monica Bellucci, door de regisseur Marco Risi.

Ik had nog nooit van zijn werk gehoord en ik kende hem ook niet. Toch vertelt het, vind ik, wel iets over je schrijftalenten als je boek in 37 talen is vertaald. Ik zou hem heel graag willen vragen waar hij zijn inspiratie vandaan haalt. Ook hoe hij er achter kwam wat zijn passie eigenlijk was.